Vergeet niet wanneer je voor het laatst een vrolijke lach had? Hoe voelde je je na het lachen? :) Hoe voelde je je toen je voor het laatst huilde en al het pijn losliet? Knuffel je elke dag of haat je misschien knuffelen? Lees meer over de gezondheidsvoordelen van huilen, lachen en knuffelen in dit artikel!
Lachen
Er wordt gezegd dat lachen het leven verlengt. Lachen combineert ritmische samentrekkingen van het diafragma met andere hoorbare ademhalingsbewegingen en verschillende 'grommen' van het lachen. Lachen drukt positieve emotionele toestanden uit en reageert op een verrassende situatie. Lachen kan ook gemengd worden met huilen in sterke emotionele toestanden.
Hilarisch en langdurig lachen is gevonden om de bloedniveaus van cortisol en adrenaline te verlagen, onder anderen. Lachen verhoogt ook de hoeveelheid serotonine in de bloedbaan. De positieve effecten van lachen op de gezondheid zijn beter begrepen. Lachtherapieën zijn ook ontwikkeld op basis van onderzoek. Ze zijn gevonden om spieren te oefenen en te ontspannen, de ademhaling te verbeteren, de bloedcirculatie te stimuleren, stresshormonen te verlagen, pijndrempels te verhogen en de mentale prestaties te verbeteren. Lachtherapie is ook gevonden als een effectieve manier om depressie te behandelen, vooral bij ouderen.
Bron: Yim, J. (2016). Therapeutische voordelen van lachen voor de geestelijke gezondheid: Een theoretische review. Het Tohoku Journal of Experimental Medicine 239 (3): 243–249. Review.
Huilen
De functie van traanvocht is om het oppervlak van het oog te reinigen en te spoelen. Het knipperen met de ogen verspreidt het traanvocht gelijkmatig en houdt het oog vochtig. Traanvocht wordt meer dan normaal uitgescheiden bij huilen of in situaties waarin de traanafweer reflexmatig de zintuigen beschermt tegen externe prikkels zoals rook, uienzuur of puin.
Huilen is ook een typische menselijke manier om spanning, frustratie, wrok en stress te verlichten in de context van een sterke emotionele toestand. De prevalentie en regelmaat van huilen worden beïnvloed door leeftijd, geslacht, persoonlijkheid, culturele tolerantie, sociale status en biochemie zoals hormonen en neurotransmitters, onder anderen. Vaak komt huilen voor in moeilijke situaties zoals scheiding, verlies en hulpeloosheid, en in de context van een sterke positieve of negatieve emotionele toestand. Huilen kan zowel intra-individueel (zelfkalmerend) als inter-individueel (sociale steun) plaatsvinden. Van deze, wordt huilen dat in de interne ruimte wordt weerspiegeld meestal geassocieerd met het verlichten van stress en het verhogen van de stemming. Evenzo is huilen onder mensen meestal een reflectie van een behoefte aan aandacht en intimiteit of een ervaren gebrek aan empathie in een emotioneel moeilijke situatie.
Afbeelding: Zelfkalmering in relatie tot antecedente en responsgerichte emotie regulatiestrategieën.
Bron: Gračanin, A. & Bylsma, L. & Vingerhoets, A. (2014). Is huilen een zelfkalmerend gedrag? Frontiers in Psychology 5: 502.
In de jaren 80, biochemicus William H. Frey II veronderstelde dat huilen een biochemische manier zou zijn voor het lichaam om waargenomen stress te verlichten. Hij baseerde dit op de observatie dat de tranen die door emotionele toestanden worden geproduceerd, verschillen in samenstelling van die geproduceerd door irriterende stoffen.
Emotionele tranen bevatten pijnstillende endocriene opioïden, corticotropine (ACTH) en prolactine, ook wel het melk hormoon genoemd, dat van nature meer bij vrouwen dan bij mannen wordt uitgescheiden. Dit kan een deel van de reden zijn waarom vrouwen statistisch vaker huilen dan mannen. Oestrogenen verhogen onder andere de productie van prolactine. Hoge niveaus van prolactine leiden tot verminderde afscheiding van geslachtshormonen zoals oestrogeen en testosteron. Studies tonen aan dat hoge testosteronniveaus op hun beurt de kans op huilen verminderen. Echter, hoge testosteronniveaus zijn niet geassocieerd met een gebrek aan empathie, zoals eerder misschien werd gedacht.
Aan de andere kant beïnvloeden cultuur en samenleving ook huilen: mensen in rijkere landen huilen misschien meer omdat ze in een cultuur leven die het toestaat, terwijl mensen in armere landen - die vermoedelijk meer reden hebben om te huilen - dit niet doen vanwege culturele normen die het uiten van emoties afkeuren.
Bovendien is huilen geassocieerd met activatie van het parasympathische zenuwstelsel, verminderde cortisolafscheiding, afgifte van zenuwgroeifactor (NGF), en afscheiding van oxytocine. Cognitieve fenomenen omvatten verhoogde zelfvertrouwen en de ontdekking van een nieuw perspectief op het verdrietige evenement.
Ontspannen door te knuffelen
“We hebben vier knuffels per dag nodig om te overleven. We hebben acht knuffels per dag nodig voor onderhoud. We hebben 12 knuffels per dag nodig voor groei.”
– Virginia Satir (1916-1988)
Knuffelen is in studies aangetoond als een zeer effectieve manier om de niveaus van het liefdehormoon oxytocine in het lichaam te verhogen. Bij vrouwen (voor de menopauze) is regelmatige partner knuffels geassocieerd met hogere oxytocineniveaus en lagere bloeddruk. Overvloedig knuffelen en aanraken van koppels zijn waarschijnlijk over het algemeen gezonder dan minder knuffelende en aanrakende koppels.
Volledige lichaamsknuffels zijn gevonden om het zenuwstelsel in balans te brengen, cortisolniveaus in het lichaam te verlagen, eenzaamheid en angst te verminderen, zelfvertrouwen te verhogen, spanning te verminderen en dankbaarheid te vergroten. Knuffelen gedurende tien seconden is aangetoond dat het de immuniteit van het lichaam verhoogt, depressie vermindert en vermoeidheid verlicht.
Een knuffel van twintig seconden, gecombineerd met hand in hand houden gedurende tien minuten, verlaagt merkbaar de bloeddruk en hartslag die door chronische stress zijn verhoogd.
///
